Extremadura "Η χώρα πέρα από τον Douro"

Πρόκειται για την Εξτρεμαδούρα, την πιο φτωχή -και σε εμάς άγνωστη- ισπανική επαρχία, που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Μαδρίτη. Οι περισσότεροι την έχουν διασχίσει κάνοντας τη διαδρομή προς Λισαβόνα και η αλήθεια είναι ότι το πέρασμα αυτό αφήνει απλώς την εντύπωση μιας άνυδρης, πεδινής έκτασης, χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον. Κι όμως, τα αξιοθέατα είναι πολλά, κυρίως πολλές οι πόλεις και τα χωριά, απομεινάρια του μεσαιωνικής ακμής, άφθαρτα σύμβολα της παλαι ποτέ κραταιάς φεουδαρχίας. H Εξτρεμαδούρα που έγινε γνωστή για την παραγωγή και την εξαγωγή του φελλού, την εδραίωση του αυστηρού θρησκευτικού συναισθήματος, αλλά κυρίως γιατί εκεί γεννήθηκε μια ολόκληρη γενιά κατακτητών του 15ου και 16ου αιώνα (conquistadores). Η τουριστική λοιπόν προσέγγιση της περιοχής αυτής γεννά αρκετές απορίες και ιστορικές αναζητήσεις, αλλά κυρίως καταλήγει ως μια πολύ ευχάριστη έκπληξη...

Η πόλη Κάθερες (Caceres) θεωρείται η σημαντικότερη και έχει σήμερα περίπου 90.000, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια είναι γραμμένη στις λίστες της Ουνέσκο για την πολιτιστική κληρονομιά. Ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους ως Castra Caecilia ενώ αργότερα γνώρισε την παρουσία των Βησιγότθων και κατόπιν των Αράβων (από τον 8ο αιώνα). Η ακμή ξεκίνησε την εποχή της λεγόμενης "χριστιανικής επανάκτησης" κατά τον 13ο αιώνα, και κορυφώθηκε την περίοδο των ταξιδιών προς την Αμερική, οπότε πολλές από τις ντόπιες οικογένειες πλούτισαν και έφτιαξαν εντυπωσιακούς πύργους. Από τα μνημεία του ένδοξου παρελθόντος ξεχωρίζουν τα παλάτια de los Golfines (de arriba / de abajo), το μέγαρο των Toledos - Moctezuma, απόδειξη της εξ αγχιστείας μεταφοράς του βασιλικού αίματος των Αζτέκων στην Ιβηρική χερσόνησο (!), το παλάτι Godoy και αρκετά ακόμα κτίρια με βασικό χαρακτηριστικό τους τα εμβλήματα των μεγάλων οικογενειών που τα έκτισαν.

Μετά από μια σύντομη ανηφορική διαδρομή προς τις κεντρικές πλατείες της πόλης, φτάνει κανείς στo palacio de las Veletas που στεγάζει το πολύ ενδιαφέρον μουσείο της πόλης, με ρωμαϊκά ευρήματα, μια κατατοπιστική αναφορά στους Βησιγότθους και βέβαια, το κύριο αξιοθέατο που είναι το αραβικό πηγάδι - στέρνα, aljibe, μια εντυπωσιακή, υπόγεια δεξαμενή, που στηρίζεται με κίονες και καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του εμβαδού του κτιρίου, μια λαμπρή απόδειξη της ικανότητας των Αράβων να αξιοποιούν περιοχές με ελάχιστους υδάτινους πόρους. Γι΄αυτό άλλωστε είναι και το μοναδικό κομμάτι που διατηρήθηκε από το παλιό αραβικό μέγαρο που βρισκόταν εκεί, κάτι που χρειάζονταν και οι Ισπανοί!

Τα φελλόδεντρα, κύρια καλλιέργεια της Εξτρεμαδούρα, που όμως δεν απέτρεψαν περίπου 1 εκατομμύριο κατοίκους από το να την εγκαταλείψουν κατά τον 20ο αιώνα! Οι φτωχές πεδιάδες και λόφοι της κεντροδυτικής Ισπανίας τροφοδότησαν με μετανάστες την υπόλοιπη χώρα αλλά και το εξωτερικό. Η συλλογή του φελλού, ουσιαστικά του φλοιού του δέντρου, γίνεται κάθε 8-12 χρόνια και η Ιβηρική χερσόνησος είναι η περιοχή με την μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο (κυρίως η δυτική Ισπανία και η Πορτογαλία).

Ίσως το πιο ξεχωριστό μνημείο, η μεσαιωνική πόλη του Κάθερες (Caceres), που δεσπόζει σαν μια αυτόνομη ακρόπολη μέσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής οι πύργοι, αρκετοί από τους οποίους κάποτε γκρεμίστηκαν, για να περιοριστεί η δύναμη, αλλά κυρίως η έπαρση των οικογενειών που τους έκτιζαν... Στη φωτογραφία φαίνεται η κεντρική πύλη Arco de la estrella.