Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Cambodge, redécouverte d'un pays oublié...

Η φωτογραφία είναι από ένα πλωτό σχολείο στη λίμνη Τονλε Σαπ, στην περιοχή του Σιεμ Ρεπ. Ο λαός της Καμπότζης εμπνέει μια αθωότητα, ενώ το πρόσωπο ή το χαμόγελο των παιδιών φανερώνει ένα παράπονο και μια προσμονή. Δυστυχώς, την Καμπότζη την γνωρίζουν οι περισσότεροι ως τη χώρα σφαγής των Ερυθρών Χμερ, το θέατρο συγκρούσεων, βομβαρδισμών, αποκλεισμού και λιμού κατά τις περασμένες δεκαετίες... Ο πόνος αυτός υπάρχει ακόμα και παρότι ο πληθυσμός είναι πολύ νέος για να τα θυμάται όλα αυτά, όσοι ξέρουν, ή θέλουν να ξέρουν, μιλούν ψιθυριστά και πολύ προσεκτικά.
Στην Πνομ Πενχ, ένα μεγάλο μέρος της ξενάγησης αφιερώνεται στην ανάλυση των εγκλημάτων των κόκκινων Χμερ την περίοδο 1976-79, την αναγνώριση της γενοκτονίας (πολύ γρήγορη για τα παγκόσμια δεδομένα) και το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη λήθη του παρελθόντος και τα περιθώρια ανάπτυξης μιας ιδιαίτερα φτωχής χώρας.
Ως προς την ιστορική ανάλυση, ένας καθοριστικός παράγοντας είναι το ότι από το 1979 η χώρα καταλήφθηκε από τις Βιετναμέζικες δυνάμεις και έκτοτε κυβερνά μια φιλοβιετναμική ομάδα, με πολλούς όμως από τους κόκκινους Χμερ στους κόλπους της (προφανώς αλλαγμένους!) Η λύση για όλους αυτούς, και η λύτρωση, φαίνεται να είναι η έκδοση πολλών βιβλίων για την διαστροφική διάθεση του Πολ Ποτ και των συντρόφων του και η συνολική καταδίκη του πολύ σκοτεινού και πολύ πρόσφατου παρελθόντος.
Η Καμπότζη έχει αμέτρητες ομορφιές και ευκαιρίες για περιήγηση και τουρισμό. Ένα πρόβλημα είναι η ανύπαρκτη υποδομή σε διάφορες επαρχίες της χώρας, όπου υπάρχουν διάσπαρτοι ναοί των Χμερ, ανέγγιχτα τροπικά δάση, χωριά και οριζώνες πολύ μακριά από την αστική ανάπτυξη. Ο πρώτος πόλος έλξης είναι σίγουρα ο αρχαιολογικός χώρος του 'Ανγκορ και το Σιεμ Ρεπ, ενώ η πρωτεύουσα θεωρείται ένα πέρασμα επίσης απαραίτητο, με ένα αξιόλογο παλάτι και ένα ενδιαφέρον μουσείο, αλλά και με αρκετές γωνιές αθλιότητας και παρακμής. Η εγγύτητα της Πνομ Πενχ με την Ταιλάνδη έχει προσελκύσει και αρκετούς χορτασμένους δυτικούς που ψάχνουν για κάθε λογής "συντρόφους" στην πεινασμένη Καμπότζη...



Ο ναός Bayon με τις αμέτρητες κεφαλές του Βούδα, εντυπωσιακό δείγμα της ακμής των περασμένων αιώνων, μια αντίφαση με τις δυσκολίες που περνά η χώρα αυτή σήμερα. Η πολιτική ρητορική του παρελθόντος αλλά και του παρόντος χρησιμοποιεί συχνά την επίκληση του μεγαλείου των Χμερ, της φυλετικής και πολιτιστικής συνέχειας... η εισβολή των Βιετναμέζων στην Καμπότζη το 1979 έγινε με αφορμή την εισβολής των Χμερ στο δέλτα του Μεκόνγκ, όπου κατοικεί μειονότητα Χμερ σε Βιετναμέζικο έδαφος... Μια προσπάθεια ανάκτησης του ιστορικού χώρου της αυτοκρατορίας...

1 σχόλιο:

  1. Χαίρομαι που βρίσκω άλλο ένα αποκλειστικά ταξιδιωτικό blog. Οι αναρτήσεις σου μου ξύπνησαν αναμνήσεις (όχι ότι κοιμούνται ποτέ). Είσαι πολύ τυχερός που είναι η δουλειά σου απαιτεί να κάνεις συνεχώς ταξίδια.

    Θα περιμένω τις επόμενες σου αναρτήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή