Rosalila temple (Copan, Honduras)

The temple of Rosalila is entirely reconstructed in the patio of Copan museum, although the small, painted temple remains underground, beneath a bigger and newer temple.

Ο ναός Ροσαλίλα βρέθηκε κάτω από μεταγενέστερη πυραμιδοειδή κατασκευή στο χώρο του Κοπάν. Αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία είναι ακριβές αντίγραφο του μικρού ναού που αποκαλύφθηκε μετά την διάνοιξη τούνελ. Τα τούνελ στο Κοπάν είναι επισκέψιμα (με επιπλέον εισιτήριο) αλλά δεν δίνουν τη δυνατότητα πλήρους αντίληψης της αισθητικής και του μεγέθους των όσων βρέθηκαν εκεί. Το μουσείο του Κοπάν είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, ένας χώρος με πολύ φως, στον οποίο μπαίνει κανείς μέσα από τούνελ και όπου μπορεί να θαυμάσει πολλά ανάγλυφα τμήματα από τους ναούς και τις άλλες κατασκευές του χώρου.

Copan las ruinas

Ο αρχαιολογικός χώρος του Κοπάν βρίσκεται στην Ονδούρα, πολύ κοντά στα σύνορα με τη Γουατεμάλα. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι οι πολλές πέτρινες στήλες, μαρτυρίες της διοίκησης και του μεγαλείου των 16 βασιλέων, από το 435 έως το 770 περίπου.

Ένα μεγάλο μέρος των ανασκαφών πραγματοποιήθηκε από αμερικανικά πανεπιστήμια κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και πολλά από τα ευρήματα παραμένουν στα μουσεία των ΗΠΑ.

Σχεδόν παντού κυριαρχούν οι ζωόμορφες παραστάσεις που σχετίζονται με τις διάφορες περιόδους του Κοπάν, το πουλί μακάου (παπαγάλος), το κουνέλι, το σαλιγκάρι και βέβαια ο ιαγουάρος και το φίδι που υπάρχει σε κάθε ναό και κτίριο. Σχεδόν όλες οι στήλες που βρίσκονται στην κεντρική πλατεία ανήκουν στον 13ο ηγεμόνα που ταυτίζεται με την επιγραφή "18-κουνέλι", μάλλον κάποια σημαντική για αυτόν ημερομηνία.

Μια χώρα με πολλά πρόσωπα - Charming Vietnam

Demonstration of the use of Cu Chi tunnels, 70 kms outside Saigon

Ένα μέρος με έντονα τα σημάδια της ιστορίας είναι το δίκτυο από σήραγγες που υπάρχει λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Σαϊγκόν, στην τοποθεσία Κου Τσι. Ένα δίκτυο πολλών χιλιομέτρων που εξυπηρετούσε τους Βιετναμέζους στο να προσεγγίζουν τις αμερικανικές βάσεις και να πραγματοποιούν αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Το τούνελ είχε τρία επίπεδα και αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία είναι μια από τις εισόδους στο πρώτο επίπεδο. Η περιοχή είχε επανειλλημμένα βομβαρδιστεί από ναπάλμ, αλλά η τακτική των ντόπιων πολεμιστών θεωρήθηκε πολύ επιτυχημένη, ειδικά στον ψυχολογικό τομέα...

Central Post Office, Saigon, impressive building designed by G.Eiffel

Το εσωτερικό του ταχυδρομείου της Σαιγκόν, ενός κτιρίου που σχεδιάστηκε από τον Γουστάβο Άιφελ.

Colonial French Architecture in Ho Chi Minh city (Saigon)

Η Σαϊγκόν διατηρεί πολλά από τα επιβλητικά κτίρια της αποικιοκρατίας, καθώς το Νότιο Βιετνάμ ήταν και ο βασικός πόλος της Γαλλικής διοίκησης από τη δεκαετία του 1860 μέχρι και την τελική τους ήττα το 1954. Μάλιστα στο νότιο Βιετνάμ ζουν και οι περισσότεροι από τους χριστιανούς Βιετναμέζους, μια ισχυρή κοινωνικά και οικονομικά μειονότητα που αριθμεί περίπου το 7 % του συνόλου.

Busy street in Northern Vietnam, days before the Vietnamese New Year.

Ένα χωριό έξω από το Ανόι (Βόρειο Βιετνάμ) λίγο πριν την βιετναμεζικη πρωτοχρονιά. Αυτή ειναι η μεγαλύτερη γιορτή του λαού, συνήθως κάθε Φλεβάρη. Ο ήδη πολύς κόσμος στους δρόμους γίνεται περισσότερος, οι αγορές σφίζουν από ζωή και όλοι ψάχνουν να αγοράσουν κάτι. Τα ποδήλατα πλέον έχουν αντικατασταθεί από μηχανάκια, χιλιάδες μοτοσυκλέτες που κινούνται προς κάθε κατεύθυνση και χωρίς καμία τάξη. Για τους τουρίστες είναι ένα αξιοθέατο, αλλά και ένας καθημερινός ...πονοκέφαλος...



The Tam Coc caves, an interesting excursion and boat ride, 2 hours drive outside Hanoi, Northern Vietnam. Rock formations similar to those of Halong Bay, but inland.

Οι σπηλίες του Ταμ Κοκ είναι μια ευχάριστη εκδρομή λίγο έξω από το Ανόι, ένα τοπίο που συνδυάζει ορυζώνες, με τα εντυπωσιακά πετρώματα, την ήσυχη ζωή της υπαίθρου και την επαφή με τους βαρκάρηδες... Συνήθως γυναίκες είναι αυτές που τραβούν το κουπί στο Ταμ Κοκ. Πολύ χαρακτηριστική είναι η επιμονή τους προς τον τουρίστα να αγοράσει οτιδήποτε, κεντήματα, μπλούζες, αναψυκτικά... Και αν ο τουρίστας δεν θέλει, η βαρκάρισσα τον προτρέπει να το αγοράσει για τη διπλανή συνάδελφό της, ή την μικρή της κόρη, ή την αδελφή της... και ο τουρίστας το αγοράζει και η άμεσα ανδιαφερόμενη δεν πίνει ποτέ το αναψυκτικό, το οποίο κρατούν για να ξαναπουλήσουν με τον ίδιο τρόπο λίγο αργότερα... Μια από τις κωμικές λεπτομέρειες που συναντά κανείς στο φτωχό Βιετνάμ. Το κόστος στα περισσότερα είδη είναι πολύ χαμηλό, σε μια αγορά που είναι παραγεμισμένη με κάθε λογής προϊόντα που φτιάχνονται εκεί ή στις γύρω χώρες. Το Βιετνάμ επίσημα παραμένει σοσιαλιστικό, αλλά η εμπορική κίνησή του ξαφνιάζει τον επισκέπτη...

Imagenes de Brasil - εικόνες από τη Βραζιλία

"Axis central" of the Brazilian capital, a model of modern design and architecture, made the capital of the country in the sixties.

Ο περίφημος κεντρικός άξονας της Μπραζίλια. Μια πόλη υπόδειγμα σε ένα άγονο οροπέδιο. Τη δεκαετία του 60 ήταν επιτακτική η ανάγκη να μεταφερθεί η πρωτεύουσα της χώρας από το Ρίο και την μοναδική παγκοσμίως σχεδίαση της Μπραζίλια ανέλαβε ο ¨Οσκαρ Νιμάγιερ με τον Λούσιο Κόστα. Το σχέδιο της πόλης μοιάζει με το σχήμα ενός αεροπλάνου, όπου όλα ειναι μοιρασμένα και τακτοποιημένα, υπηρεσίες, υπουργεία, σχολεία ανάλογα μα τον αριθμό των κατοίκων, δρόμοι, πάρκα κτλ.

"Frevo" a typical dance (more like aerobics) of the region of Recife

Οι χοροί και τα έθιμα που συναντά κανείς στις ακτές της Βραζιλίας έχουν έντονες επιρροές από τους αφρικανούς και τις κουλτούρες τους, που έφτασαν εκεί ως σκλάβοι πριν από μερικούς αιώνες.

Boa Viagem beach Recife
Η παραλία αυτή βρικεται λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και είναι το επίκεντρο της τουριστικής ανάπτυξης και δραστηριότητας.

Colonial architecture in Recife city center
Ένα από τα ελάχιστα παλιά κτίρια που σώζονται στο κέντρο του Ρεσίφε

Το Ρεσίφε είναι η μοναδική πόλη της Βραζιλίας που ιδρύθηκε από τους Ολλανδούς τον 17ο αιώνα. Μάλιστα εκεί οργανώθηκε και η πρώτη εβραϊκή κοινότητα της Λατινικής Αμερικής. Όταν η περιοχή πέρασε στα χέρια των πορτογάλων, ένας μεγάλο μέρος της κοινότητας μεταφέρθηκε σε μια άλλη Ολλανδική αποικία της εποχής, το Νέο Αμστερνταμ (σημερινή Νέα Υόρκη)

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ

Κεντρική Αφρική

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσοτεροι ταξιδιώτες με ρωτούν αν υπάρχουν ταξίδια για τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής, αν είναι επικίνδυνα να πάει κανείς εκεί κτλ.

Η αλήθεια είναι οτι οργανωμένα ταξίδια δεν υπάρχουν. Αλλά και αν κάποιος θελήσει να δει αυτες τις χώρες, οι δυσκολίες ειναι πολλές. Μιλάμε για το κομμάτι της Αφρικής που ακόμα καλύπτεται από πολλά τροπικά δάση, το Κονγκό, το Κονγκό Μπραζαβίλ, τη Ρουάντα, το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Υπάρχουν λοιπόν φυσικά εμπόδια και το οδικό δίκτυο είναι υποτυπώδες.

Πτήσεις; Ναι, γινονται πτήσεις από και προς τα πολλά αεροδρόμια που έχουν αυτές οι χώρες. Γενικά οι πρωτεύουσες καλύπτονται από το δίκτυο της Air France αλλά και από άλλες εταιρίες (πτήσεις από Λονδίνο, Μαδρίτη, Γερμανία). Το πρόβλημα με τις εσωτερικές πτήσεις είναι ότι πραγματοποιούνται από εταιρίες «αναξιόπιστες» σύμφωνα με τα πρότυπα της Ευρωπαικής Ένωσης η οποία άλλωστε έχει απαγορεύσει σε αρκετές αφρικανικές εταιρίες την άφιξή τους στην Ευρώπη για λόγους ασφάλειας. Άρα τα συστήματα κράτησης εισιτηρίων δεν καλύπτουν πολλά δρομολόγια της Κεντρικής Αφρικής και πρεπει κανεις να κανονίσει μια πτήση με καποιον ντόπιο αντιπρόσωπο.

Μια επιλογή λοιπόν θα ήταν η οδική διάσχιση του Καμερούν προς τα βορειοανατολικά (σε αρκετά δύσκολες συνθήκες υγιεινής και πολύ κακούς δρόμους)

Οι πόλεμοι και τα πραξικοπήματα στην Κεντρική Αφρική είναι συχνό φαινόμενο. Πιο επικινδυνες ζωνες θεωρουνται το ανατολικό Κονγκό και η Κεντροαφρικανική δημοκρατία. Όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί αποτρέπουν τις μακρινές μετακινησεις ή μάλλον την απομάκρυνση από την πρωτεύουσα.

Στο ίντερνετ δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες που να βοηθούν τον επίδοξο ταξιδιώτη. Το ενδιαφέρον είναι κτά βάση ανθρωπολογικό-κοινωνικό και φυσιολατρικό, αλλά τα περισσότερα εθνικά πάρκα είναι δυσπρόσιτα.

Κάποιες κοινότητες πυγμαίων παραμένουν στο βορειοανατολικό Καμερούν, στα σύνορα με το Κονγκό και την Κεντρική Αφρική.

Χαρακτηριστικα είδη ζώων είναι ο γορίλας στα ορεινά δάση κοντά στη Ρουάντα και το οκάπι, «μακρινός συγγενής» της καμηλοπάρδαλης.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αποικιακή ταυτότητα αυτών των χωρών. Υπάρχουν δύο Κονγκό, το «Γαλλικό Κονγκό» στη βόρεια όχθη του ομώνυμου ποταμού (αλλιώς Κονγκό Μπραζαβίλ) και το «Βελγικό Κονγκό» ακριβώς δίπλα (Ζαϊρ ή Κονγκό Λεοπόλντβιλ). Το Καμερούν υπήρξε Γερμανική αποικία από τη δεκαετία του 1880 μέχρι τον Ά παγκόσμιο πόλεμο, μετά πέρασε στους Γάλλους. Η Κεντρική Αφρική ήταν συνέχεια της Γαλλικής Δυτικής Αφρικής και η Ρουάντα επισης Βελγική. Η ευρύτερη αυτή ζώνη γνώρισε μερικά από τα σκληρότερα αποικιοκρατικά καθεστώτα, με σφαγές, μετακινήσεις πληθυσμών, τεράστιες εκχερσώσεις δασών. Βασικά προϊόντα που έφεραν τους Ευρωπαίους στην περιοχή: η ξυλεία και το καουτσούκ. Πάρα πολλές οι φυλές, οι γλώσσες και οι εσωτερικές έριδες σε μια ζώνη με ανεξάντλητους φυσικούς πόρους, ένα τροπικό δάσος που κάποτε ήταν αντίστοιχο του Αμαζονίου, αλλά τώρα σε μεγάλο μέρος του έχει χαθεί...

Στην ανατολική πλευρά της ευρύτερης κεντρικής Αφρικής βρίσκεται η Τανζανία και η Κένυα, χώρες ιδιαίτερα φιλόξενες για τον τουρίστα, που προσφέρουν και τη μεγαλύτερη συγκέντραωση άγριων ζώων. Το πάρκο Μασάι Μάρα στην κένυα, ο κρατήρας Νγκορογκόρο στην βόρεια Τανζανία, το ψηλότερο βουνό-ηφαίστειο της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο, η κουλτούρα Σουαχίλι, και η Μομπάσα απομεινάρι της Αραβικής και πορτογαλικής επιρροής, το νησί Πίμπα για ξεκούραση και καταδύσεις, η Ζανζιβάρη...

Σε αυτή τη μεριά της Αφρικής δεν υποάρψουν τροπικά δάση αλλά είναι το ιδανικότερο σημείο στον κόσμο για την παρατήρηση της αγριας ζωής στη σαβάνα.

Οι δυο αυτές χώρες «μιλούν» αγγλικά, αντίθετα με την άλλη πλευρά που περιέγραψα παραπάνω. Και η Τανζανία όμως υπήρξε Γερμανική για κάποιες δεκαετίες ως «Τανγκανίκα».

Μετά από αυτή την εισαγωγή σειρά έχουν οι ιστοσελίδες των εκεί πρακτορειων, των εδώ τουριστικών γραφείων για να κάνετε πραγματικά σχέδια για ένα ταξίδι εκεί...

Κάποια δρομολόγια που βολευόυν τον Έλληνα τουρίστα πραγματοποιούνται από τις Egypt Air, Qatar Airways, και τις άλλες εταιρίες του Κόλπου, αλλά και ευρωπαϊκές που όμως μας φέρνουν πρώτα δυτικά και ύστερα ξανά ανατολικά. Ένα ενδιαφέρον δρομολόγια της KLM πετά από το Αμστερντάμ κατευθείαν στο αεροδρόμιο της Αρούσα, δίπλα στο Κιλιμάντζαρο.

Σε όλα αυτά προσθέτουμε την απαραίτητη ενημέρωση από τις δικές μας υγειονομικές αρχές για τα εμβόλια που χρειάζονται, τις περιοχές όπου υπάρχει μαλάρια κοκ.

america

Ρινόκεροι στη Ζούλουλαντ

White rhino in Hluhluwe Umfolozi game reserve, Kwazulu Natal, South Africa.

Ένα από τα πιο εντυπωσικά ζώα της Αφρικανικής πανίδας, ο λευκός ρινόκερος. Η φωτογραφίες είναι από το πάρκο Σλουσλούε-Ουμφολόζι (Hluhluwe-Umfolozi) στην επαρχία Κουαζούλου Νατάλ κοντά στις ακτές του Ινδικού στη Νότια Αφρική. Το πάρκο είναι το παλιότερο της χώρας (από το 1895) και είναι γνωστό για το πολύ επιτυχημένο πρόγραμμα προστασίας του λευκού και μάυρου ρινόκερου. Σήμερα, έχει τη μεγαλύτερη αριθμητική συγκέντρωση από ρινόκερους στον κόσμο. Η περιοχή απέχει από το Ντέρμπαν 230 χιλιόμετρα (πολύ καλής εθνικής οδού) και είναι πολύ κοντά στη Μοζαμβίκη και τη Σουαζιλάνδη. Μπορεί να κοιμηθεί κανείς στον ομώνυμο οικισμό ή και στα καταλύμματα μέσα στο πάρκο.

Όσοι σχεδιάζετε του χρόνου να δείτε ποδόσφαιρο στη Νότια Αφρική, σκεφθείτε το ως μια ωραία απόδραση...

Η σημερινή Ζιμπάμπουε, παλιά Ροδεσία

View of the Zambezi bridge from Victoria Falls hotel. You can also see the spray of the falls just behind the bridge. The picture is taken during the rainy season ,when the spray of the falls can be seen from a 30 km distance!

Η γέφυρα που έφτιαξαν οι Βρετανοί το 1905 ήταν απαραίτητη για να ενώσουν τις δυο πλευρές του Ζαμβέζη. Στα δεξιά η Ζάμπια, στα αριστερά η Ζιμπάμπουε. Ο πρωτος Ευρωπαίος που αντίκρυσε αυτό το θέαμα ήταν ο Λίβινγκστοουν το 1855 (χωρίς τη γέφυρα...).

Lobengula, the second and last king of the Matabele people in today's Zimbabwe (Matabeleland, Rhodesia). He signed the agreement proposed by Cecil Rhodes in 1888 and so, the end of his reign and the beginning of the british rule.

Το πορτρέτο του βασιλιά των Ματαμπέλε, Λομπενγκούλα, βρίσκεται σε περίοπτη θέση στα βρετανικά σαλόνια, συγκεκριμένα στο ιστορικό ξενοδοχείο Victoria Falls hotel που βλέπει από ψηλά το Ζαμβέζη.
Ήταν ο τελευταίος ένδοξος βασιλιάς των Ματαμπέλε με είκοσι συζύγους και μεγάλη επιρροή... Το 1888 δέχτηκε να υπογράψει τους όρους που του παρουσιασαν οι Βρετανοί απεσταλμένοι του Σέσιλ Ρόουντς και παραχώρησε στην εταιρία του τελευταίου τα δικαιώματα για εξορυξη χρυσού και εκμετάλλευση του υπεδάφους, με αντάλλαγμα ένα σύγχρονο σκάφος για το Ζαμβέζη και αρκετά τουφέκια!

Από το 1979 με τις συμφωνίες του Λάνκαστερ, οι απόγονοι του Λομπενγκούλα ξαναπήραν τη χώρα στα χέρια τους υπό την ισχυρή διοίκηση του Ρόμπερτ Μουγκάμπε.

Σήμερα, το 2009, η χώρα αυτή έχει γνωρίσει την πιο εμφανή "οπισθοδρόμηση", την πλήρη καταστροφή των υποδομών της, μια επιδημία χολέρας που από τον περασμένο Αύγουστο έχει σκοτώσει 3300 ανθρώπους και από την οποία νοσούν 64.000...

Μια χώρα που περιμένει ποσιμο νερό από τις ΗΠΑ, εχοντας στο έδαφός της τα νερά του Ζαμβέζη (απίστευτες ποσότητες για τα δικά μας δεδομένα).

Τι γίνεται όμως με τον τουρισμό;
Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Μ.Βρετανία, η Γαλλία, έχουν ήδη εκδώσει ταξιδιωτικές οδηγίες που αποτρέπουν τους ταξιδιώτες από το να πάνε στη Ζιμπάμπουε. Υπάρχουν όμως και αρκετοί Έλληνες που περνούν από εκεί κάθε χρόνο. Σχεδόν όλοι, μένουν μόνο στην περιοχή των καταρρακτών Βικτώρια, η οποία ζει αποκλειστικά από τον τουρισμό.

Έχοντας βρεθεί αρκετές φορές εκεί τα τελευταία χρόνια, έχω νιώσει την "παρακμή" αλλά όχι κίνδυνο. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο καζίνο του ξενοδοχείου Κίνγκντομ, ένα πολυσύχναστο σημείο για τους τουριστες και συγκεκριμένα στα εστιατόρια, υπάρχει έλλειψη τροφίμων και προμηθειών εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια..! Το θέμα του χρήματος αγγίζει τα όρια του γελοίου: χαρτονομίσματα που ισχύουν για 6 μήνες, "έκπτωση 70 % για όσους πληρώνουν με ξένο νόμισμα", μη δυνατότητα αλλαγής του ούτε στη ρεσεπσιόν (ούτε καν δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή από ξένο σε ντόπιο νόμισμα, έλεγχοι στο δρόμο από το αεροδρόμιο για να δουν αν έχουμε ντόπια χρήματα κοκ.

Πρόβλημα ασφάλειας ακόμα δεν υπάρχει, αλλά δεν ξέρω πότε θα αντιδράσει ο ντόπιος που αμοίβεται με 1 $ το μήνα και βλέπει εμένα να κρατάω κάποιες δεκάδες, που συναντά φίλους του να πεινούν ή και να πεθάινουν από το AIDS, που βλέπει τα ράφια των καταστημάτων άδεια, ο οδηγός των τουριστών που πρέπει να πάει στη γειτονική Μποτσουάνα για να βάλει βενζίνη και πρέπει να πληρώσει για το σχολείο του παιδιού του. Αυτοί οι απελπισμένοι άνθρωποι αρκούνται στο να ζητούν βοήθεια, να ζητούν το καπέλο ή τα παπούτσια μου, αλλά κάποια στιγμή θα μου τα πάρουν με τη βία και θα έχουν δίκιο...

Υπάρχει λοιπόν το "τουριστικό δίλλημα" αν μπορούμε εμείς να πηγαίνουμε αμέριμνοι και αδιάφοροι σε αυτή τη χώρα, να βγάζουμε φωτογραφία τους καταρράκτες και να ξαναφεύγουμε, γιατί άλλωστε "δεν καταλάβαμε κάτι" ή "η τουριστική περιοχή δεν έχει πρόβλημα χολέρας"
ή αν πρέπει να σταματήσουμε να πηγαίνουμε;;;

Και κάποιος που φτάνει μέχρι εκεί, δεν θα δει τους καταρράκτες, το θαύμα της Αφρικανικής φύσης; Ναι, μπορεί να μείνει στο πάρκο Τσόμπε της Μποτσουάνα (περίπου 1,5 ώρα μακριά) ή στην άλλη όχθη του Ζαμβέζη, στη Ζάμπια. Σημειωτέον ότι οι Έλληνες χρειαζόμαστε προέγκριση βίζας για τη Ζάμπια (μια διαδικασία πιο περίπλοκη) ενώ απλώς διαβατήριο για τη Μποτσουάνα. Οι πτήσεις όμως από το Γιοχάνεσμπουργκ φτάνουν μόνο στη Ζιμπάμπουε (Βικτόρια Φολς) ή στη Ζάμπια (Λίβινγκστοουν).

Αυτά ήταν λίγα λόγια με αφορμή την φωτογραφία του Λομπενγκούλα. Αυτή είναι σήμερα η χώρα που τη δεκαετία του 70 είχε νόμισμα πιο ισχυρό από το δολάριο, τη μεγαλύτερη παραγωγή δημητριακών στην Αφρική, τις πιο προηγμένες τουριστικές υποδομές, το πιο υψηλό επίπεδο... Μετά ήρθε η "αλλαγή" "η επανασταση", η ριζοσπαστική αναδιανομή της γης από τον Μουγκάμπε που δίχασε την κοινωνία των μαύρων σε Σόνα και Ντεμπέλε, έδιωξε την παραγωγική πληθυσμιακή ομάδα των λευκών, παράτησε τις καλλιέργειες, εξόπλισε αποσπάσματα τρόμου, λεηλάτησε φάρμες και περιουσίες και... έφτασε την ακμάζουσα Ροδεσία του 1965 στην παραπαίουσα Ζιμπαμπουε του 2009...