Green Kalahari - εικόνες από τη νότια Καλαχάρι

Μια μικρή ομάδα από γκνου αποφεύγει το μεσημεριανό ήλιο... τα γκνου (wildebeest), μαζί με τα πολυπληθή ιμπάλα, τις αντιλόπες όρυξ, τα μικρά κλιπσπρίνγκερ (αντιλόπες των βράχων) και άλλα χορτοφάγα (hartebeest, eland κα.) απειλούνται κυρίως από τα λιοντάρια της ερήμου.

Πολλοί την ονομάζουν "πράσινη Καλαχάρι" γιατί κατά την περίοδο των βροχών η γη γίνεται πιο υγρή και συνεπώς πιο πράσινη, με μικρές λίμνες που διευκολύνουν τα ζώα, αφού δεν χρειάζεται να διανύσουν τεράστιες αποστάσεις για να βρουν νερό. Επίσης, τα φύλλα των δέντρων ξανακάνουν την εμφάνισή τους, όπως και η χαμηλή βλάστηση, οπότε χανεται το τυπικό τοπίο των αμμολόφων της ερήμου. Η περίοδος των βροχών ξεκινά το Νοέμβρη και συμπίπτει με το "καλοκαίρι", άρα και πιο ψηλές θερμοκρασίες. Ο ουρανός όμως είναι ιδιαίτερα όμορφος ,με ωραία χρώματα και σχηματισμούς νεφών. Η περίοδος της ξηρασίας (κυρίως Αύγουστος, Σεπτέμβρης) έχει πιο λογικές θερμοκρασίες (έως χαμηλές τα βράδια...) και προτιμάται από πολλούς για την καλύτερη παρατήρηση των ζώων.

Μια σημαντική λεπτομέρεια: κατά την περίοδο των βροχών, βρήκα πολύ ευκολότερα κατάλυμα και δεν είδα ούτε μια βροχή, οι οποίες έτσι κι αλλιώς ειναι σπάνιες (μην φανταστείτε κατακλυσμούς και πλημμυρες). Με τις βροχές μπορεί να υπάρξουν προβλήματα σε κάποια οδικά περάσματα εποχιακών ποταμών. Όπως και να έχει, είναι ένα ταξίδι για όσους ψάχνουν τις ξεχωριστές μεριές του πλανήτη μας, τις ήσυχες, και αμόλυντες από οτιδήποτε...

Distances in Kgalagadi transfrontier park, established in 1931 after an agreement between the south african governement and the then british protectorate Bechuanaland (today Botswana).

Λίγο πριν την είσοδο του πάρκου, κάποια νούμερα που μας θυμίζουν το μέγεθός του. Χρειάζονται μέρες για να γνωρίσει κανείς τα μέρη αυτά. Από κάθε καταυλισμό διοργανώνονται πρωινά ή απογευματινά σαφάρι με ειδικά οχήματα, καθώς και περίπατοι με τους φύλακες του πάρκου. Τα περισσότερα τοπωνύμια προέρχονται από την ανάμιξη ονομασιών των βουσμάνων της περιοχής και της γλώσσας afrikaans των λευκών νοτιοαφρικανών. Κατά τη δεκαετία του 1880 είχαν φτάσει και οι Γερμανοί εκεί καθώς το άνυδρο αυτό μέρος βρίσκεται πολύ κοντά στη δική τους τότε Ναμιμπια.

The "Kalahari antilope" gemsbok (oryx)

Η αντιλόπη της ερήμου, όρυξ, έχει κυνηγηθεί ανιλεώς για τα κέρατα της που μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα 85 εκ. Μάλιστα, επειδή και τα θηλυκά έχουν μακριά κέρατα, είναι ίσως το μόνο έιδος που έχει προσφέρει τόσα "θηλυκά τρόπαια" στους κυνηγούς. Τα ζώα αυτά ζουν σε μικρές αγέλες των 20-30 και τα μεγαλύτερα αρσενικά μπορούν αν φτάσουν τα 250 κιλά βάρος.

Η αντιλόπη όρυξ είναι σύμβολο της περιοχής της Νότιας Καλαχάρι και άλλωστε έχει δώσει και το όνομα της στο πάρκο gemsbok της Νότιας Αφρικής, το οποίο ενώθηκε με το διπλανό τμήμα της Μποτσουάνα για να δημιουργηθεί το μεγαλύτερο διασυνοριακό πάρκο που έχει έκταση 38.000 και καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ερήμου. Το σημείο εισόδου από το νότο είναι ο καταυλισμός Tweenrivieren (οι δυο ποταμοί: Nossob, Auob) στις όχθες του εποχιακού ποταμού Νοσσόμπ. Πιο βόρεια βρίσκεται ο μεγάλος καταυλισμός Μάτα Μάτα καθώς και άλλες επιλογές για διαμονή. Οι αποστάσεις μεγάλες και άσφαλτος πουθενά. Η πιο κοντινή πόλη είναι το Upington της Νότιας Αφρικής. Πληροφορίες για αυτή την υπέροχη περιοχή που είναι προσιτή για όλους :

http://www.sanparks.org/parks/kgalagadi/

Nest of "social weavers", kgalagadi transfrontier park South Africa

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, αυτό που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του δέντρου στην εικόνα είναι φωλιά πουλιών, εκατοντάδων πουλιών... Χαρακτηριστικό της επαρχίας του Βορείου Ακρωτηρίου στη Νότια Αφρική και του νότιου τμήματος της Καλαχάρι. Το όνομα του πουλιού αυτού είναι social weaver (Philetairus socius) "κοινωνικός υφαντής"(;), ένα σίγουρα "κοινωνικό" ζώο... Σε αυτή την ιδιαίτερη φωλιά κατοικούν συνήθως ταυτόχρονα και άλλα είδη πουλιών (καθώς και διαφορετικές γενιές) και η κατασκευή της εχει να κάνει με τη διατήρηση κατάλληλης θερμοκρασίας στο εσωτερικό, αντιστάθμισμα των ακραιων συνθηκών της ερήμου.

El dia de los muertos - Ο θάνατος χαμογελά;

Η πολυχρωμία, οι χαρούμενες εκδηλώσεις, οι παρελάσεις, οι στολισμένοι δρόμοι και πλατείες σε κάθε πόλη του Μεξικού δεν μαρτυρούν μια γιορτή για τον κάτω κόσμο και τους νεκρούς... τουλάχιστον έτσι έχουμε συνηθίσει, να βλέπουμε κάτι αργό, σκοτεινό και πένθιμο όταν πρόκειται για τη μνήμη των νεκρών.
Αν βρεθείτε στο Μεξικό τις μέρες λίγο πριν την 1η Νοέμβρη (γιορτή των αγίων πάντων και αποκορύφωμα των εκδηλώσεων) θα δείτε ότι ο θάνατος από κάποιους λαούς αντιμετωπίζεται διαφορετικά... Μια αρχαία παγανιστική παράδοση των λαών της Μέσης Αμερικής, που βέβαια έχει αναμειχθεί με τα χριστιανικά σύμβολα και έθιμα. Το κυριότερο όμως είναι ότι τα παντα ειναι στολισμένα με λουλουδια, αλλά και σκελετούς, νεκροκεφαλές, σύμβολα του θανάτου στα πιο αστεία χρώματα και σημεία (σουβενίρ, κούκλες, μπρελόκ, παιδικά βιβλία.. ακόμα και ψωμιά σε ανάλογο σχήμα!).

Τα πάντα για εκείνη τη μέρα σχεδιάζονται για να διακωμωδίσουμε το θάνατο και να τον... αποδεχτούμε... Η μέρα είναι αφιερωμένη στους νεκρούς του κάθε σπιτιού, όπου υπάρχει η αντίστοιχη "γωνιά" των νεκρών προγόνων της οικογένειας. Εκεί, οι ζώντες συγγενείς αποθέτουν λουλούδια, φαγητά, τσιγάρα, αρώματα, δώρα, και ότι άλλο άρεσε στο μακαρίτη ή τη μακαρίτισσα... Η πεποιθηση ειναι οτι οι νεκροί εκείνες τις μέρες επιστρέφουν και βρίσκονται στα σπίτια τους, δεν μας παρακολουθούν απλώς από τα ουράνια...

Επίσης τα κοιμητήρια στολίζονται με γιρλάντες και λουλούδια και το χρώμα κυριαρχει παντού. Στις πόλεις πολλοί μεταμφιέζονται και συμμετέχουν σε γιορτές και "παρωδίες" κηδειών-παρελάσεις που διαργανωνονται.

Η μέρα των νεκρών (1η Νοέμβρη) είναι μια μέρα ιδιαίτερη, γεμάτη φολκλόρ, ενδιαφέροντα έθιμα και ωραίες εικόνες, που πολλοί τουρίστες επιδιώκουν να περνούν στο Μεξικό ή τη Γουατεμάλα (και τις άλλες χώρες της Κεντρικής Αμερικής).

Lofoten islands

Χαρακτηριστικός οικισμός rorbuar των νησιών Lofoten και το κυριότερο προϊόν της περιοχής, απλωμένοι μπακαλιάροι

Reine Lofoten
Μια σειρά μικρών νησιών σε μια άκρη της Βόρεια Ευρώπης, κοινότητες ψαράδων και βραχώδη τοπία... το όνομα του μοναδικού τοπίου;

Lo-foten "οι πατημασιές του λύγκα", όπως ακριβώς φαίνονται και στον χάρτη...

Αυτό το ειδυλλιακό τοπίο λίγοι έχουν την τύχη να το γνωρίσουν... Τα υπέροχα νησιά Λούφουτεν (Λόφοτεν) είναι μικρά κομμάτια γης διάσπαρτα σε μια γραμμή στη βόρεια θάλασσα, ανοικτά της βόρειας Νορβηγίας. Ένα μέρος πολύ ξεχωριστό που μπορεί ο επισκέπτης να προσεγγίσει είτε οδικώς, αφήνοντας τον κεντρικό Ε6 κοντά στο Νάρβικ, είτε ακτοπλοϊκώς από την πόλη Μπόντε (Bodo). επίσης υπάρχει και αεροπορική σύνδεση που γίνεται πιο συχνή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Οι κάτοικοι και τα χωριά τους συντηρούνται από την αλιεία αλλά και από τον τουρισμό τα τελευταία χρόνια. Είναι μια αποκάλυψη για όποιον διαλέγει να επισκεφθεί τη Βόρεια Νορβηγία. Ένα κίνητρο για το καλοκαίρι είναι το περίφημο φαινόμενο του ήλιου του μεσονυχτίου, όταν ο ήλιος δεν δύει (στη συγκεκριμένη περιοχή ο ήλιος δεν δύει από τα τέλη Μαϊου μέχρι τα μέσα Ιουλίου.

Αντίστοιχα, για έναν περίπου μήνα το καταχείμωνο, ο ήλιος δεν ανατέλλει. Το χειμώνα τον ουρανό φωτίζει το βόρειο σέλας (για τους Νορβηγούς nordlys) ένα εντυπωσιακό φιανόμενο που έχει να κάνει με σωματίδια από τον ήλιο που φτάνουν στη γήινη ατμόσφαιρα και είναι ορατό μόνο στις πολικές περιοχές.

Τα νησιά Λούφουτεν ήταν ανέκαθεν από τις πιο απομακρυσμένες ζώνες της Νορβηγίας, αλλά σήμερα, χαρη στον πλούτο της χώρας και της κυβέρνησής της, έχει αναδειχθεί σε τουριστικό και λαογραφικό επίπεδο. Η οδική πρόσβαση περιλαμβάνει και διάσχιση υποθαλάσσιων τούνελ και φέρρυ σε διάφορα σημεία. Επίσης η περιοχή είναι σταθμός του περίφημου Hurtigruten του ιστορικού πλοίου που διαπλέει τις ακτές τις χώρας από το Μπέργκεν μέχρι και το Κίρκενες, στα σύνορα με τη Ρωσία.

Οι πιο κοντινές στα νησιά μεγάλες πόλεις είναι οι : Χάρσταντ, Μπόντε, Νάρβικ ενώ το συγκοινωνιακό κέντρο των νησιών είναι το Σβόλβερ (Svolvaer). Άλλα μικρότερα χωριά το Melbu, το Aa ο τελευταίος οικισμός προς τα δυτικά (και το τελευταίο γράμμα του νορβηγικού αλφαβήτου), το Reine που είναι αγαπημένο τοπίο για πολλούς ζωγράφους και φωτογράφους...
Μια ξεχωριστή εμπειρία είναι να μείνει κανείς σε rorbu (rorbuar), δηλαδή καλύβες ψαράδων. Τα νησιά πλέον είναι αναγνωρισμένα και από την Ουνέσκο για την ιδιαίτερη περιβαλλοντική τους αξία αλλά και την ευαίσθητη κοινωνική ισορροπία που διατηρείται μέσω της αλιείας. Ο μπακαλιάρος εκεί "πανταχού παρών" ενώ υπάρχουν και μικρά τοπικά μουσεία αφιερωμένα στην αλιεία και την ιστορία της.

περισσότερες πληροφορίες για αυτά τα "εξωτικά" νησιά :

http://www.lofoten.info/

http://www.lofoten-info.no/

Νορβηγία : τα ομορφότερα τοπία της Ευρώπης

Geirangerfjord

Τη φωτογραφία αυτή θα την συναντήσετε σε πολλά ταξιδιωτικά φυλλάδια και βιβλία...Το φιορδ του Γκεϊράνγκερ, το πιο χαρακτηριστικό και ενδιαφέρον. Η θέα είναι απο το "δρόμο του αετού", ένα πέρασμα στα 650 μέτρα πιο ψηλά από το φιορδ, στο δρόμο για το Όλεσουντ.

Fjaerland landscape

Όταν επιλέξει κάποιος να κάνει οδικώς τη διαδρομή από το Μπέργκεν προς τα βόρεια ή και αντίστροφα, θα βρεθεί μπροστά σε πολλές εκπλήξεις και απίστευτα τοπία. Ειδικά η περιοχή από το Όλεσουντ (Aalesund) προς τα ορεινά περάσματα του Trollstigen, η εκπληκτική παραθαλλάσια διαδρομή με τις γέφυρες και τα νησάκια (Atlanterveien) κοντά στη γραφική πόλη Kristiansund που έχει σύμβολο τον μπακαλιάρο(!).
Πολλές παρόμοιες εικόνες συναντά κανείς στα δυτικά φιορδ της Νορβηγίας, μικρά χωριά, φάρμες, και χιόνια μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού...

early summer snow on the route to the sognefjord ferry Vangnes - Hella

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη τέλη Μαΐου, σε ένα απο τα ορεινά περάσματα, λίγο πιο βόρεια από το μεγάλο Σόγκνεφιορντ και την περιοχή του Μπέργκεν. Εκείνη την εποχή του χρόνου, πολλοί επωφελούνται για να κάνουν θερινό σκι, αφού μόλις έχουν ανοίξει οι δρόμοι.

"Hytter"
easy life, easy way to see Norway

Ο πιο εύκολος, φτηνός και συνάμα ξεχωριστός τρόπος για να μείνει ο ταξιδιώτης στη Νορβηγική επαρχία. Μονάδες με τέτοιες μικρές, ξύλινες καλύβες υπάρχουν σχεδόν παντού, μέσα σε κάμπινγκ (πάντως σίγουρα μέσα στη φύση) ή και σε αγροκτήματα, δίπλα σε λίμνες, ποτάμια, ή καταρράκτες... Το συγκεκριμένο της φωτογραφίας βρικεται δίπλα στον καταρράκτη Tvindefossen περίπου 120 χιλιόμετρα ανατολικά από το Μπέργκεν.

Bergen city center

Μια από τις γειτονίες του Μπέργκεν, στο κέντρο της πόλης. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας είναι κτισμένη ανάμεσα σε πολλά μικρά φιορδ, δέχεται πολλές βροχές το χρόνο και είναι σημαντικό λιμάνι λιμάνι και κόμβος για την περιοχή των φιορδ. Άλλωστε αυτό το ρόλο είχε από πολύ παλιά, την εποχή της μεσαιωνικής, χανσεατικης ένωσης...

typical norwegian camping

Ανακύκλωση παντού, στα πιο απομακρυσμένα μέρη, ειδικά στα κάμπινγκ της Νορβηγίας, όπου και προωθείται η επαφή με τη φύση. Η ανακύκλωση εκεί αποτελεί συνείδηση ,χωρίς επιβολή, επιτήρηση ή ποινές.