Στην βορειοδυτική άκρη της Ευρώπης...
Εκεί που η άγρια φύση, η απόλυτη ερημιά, ο αμείλικτος καιρός, οι γυμνές ακτές και η κυρίαρχη θάλασσα οδήγησαν τον άνθρωπο στα να φτιάξει μύθους για φαντάσματα και ξωτικά. Εκεί η ανθρώπινη φύση δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί πλήρως, αλλά αφήνει πάντα το παιχνίδι της ζωής στις υπέρτερες δυνάμεις του βόρειου Ατλαντικού...
Εκεί που η άγρια φύση, η απόλυτη ερημιά, ο αμείλικτος καιρός, οι γυμνές ακτές και η κυρίαρχη θάλασσα οδήγησαν τον άνθρωπο στα να φτιάξει μύθους για φαντάσματα και ξωτικά. Εκεί η ανθρώπινη φύση δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί πλήρως, αλλά αφήνει πάντα το παιχνίδι της ζωής στις υπέρτερες δυνάμεις του βόρειου Ατλαντικού... 
Η πιο απομακρυσμένη, η πιο αραιοκατοικημενη, η πλέον ανεξερεύνητη περιοχή της Ισλανδίας... Και αν σκεφτούμε ότι η ίδια η Ισλανδία, η νησιωτική αυτή χώρα με την τεράστια ακτογραμμή, το ηφαιστειογενές έδαφος και την παγωμένη ενδοχώρα είναι από μόνη της μια "ταξιδιωτική πρόκληση", τα δυτικά φιορδ είναι η κρυμμένη και λιγότερο προβεβλημένη πλευρά της... η μεγάλη βορειοδυτική χερσόνησος, το "κεφάλι της πάπιας" που ξεχωρίζει εξετάζοντας το χάρτη της χώρας- οι ακτογραμμές εκεί φέρουν ακέραια και ξεκάθαρα τα σημάδια της διάβρωσης, η βλάστηση είναι ανύπαρκτη στα ανεμοδαρμένα λειβάδια, δέντρα δεν υπάρχουν, μόνο ιδανικά βοσκοτόπια για τα πρόβατα και πλούσιες θάλασσες για τους ψαράδες...Αν κινηθείτε σε αυτή την περιοχή θυμηθείτε ότι ένα μεγάλο μέρος των διαδρομών γίνεται αναγκαστικά σε χωματόδρομους καθώς δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική!
Η πρωτεύουσα και το μεγαλύτερο "αστικό κέντρο" της περιοχής που αριθμεί μόλις 7.000 κατοίκους είναι η πόλη Ίσαφιορντουρ (Ísafjörður) η οποία βρίσκεται καλά προστατευμένη από τους ανέμους και τις χιονοθύελλες σε ένα από τα στενά φιορδ της περιοχής
Οι υπόλοιποι οικισμοί στα δυτικά φιορδ είναι ουσιαστικά ένα σύνολο από αγροικίες, ένα οικογενειακό αγρόκτημα που ανήκει συνήθως σε οικογένειες κτηνοτρόφων ή ψαράδων- δείγματα της ελάχιστης ανθρώπινης παρουσίας και επιρροής μέσα στην απεραντοσύνη του φυσικού τοπίου... Κι όμως ακόμα και σήμερα, σε τέτοια μέρη μεγαλώνουν παιδιά που κάνουν πολλά χιλιόμετρα για να πάνε στο σχολείο, σε μέρη που εμείς κουραζόμαστε να πάμε ως τουρίστες και μάλιστα με καλό καιρό και κατά τη διάρκεια της ατέλειωτης καλοκαιρινής μέρας! Ας μην ξεχνάμε ότι ο χειμώνας, εκτός του κρύου και των ακραίων φαινομένων που έρχονται κατευθείαν από τον ωκεανό, έχει και το χαρακτηριστικό της ατέλειωτης νύχτας, μιας νύχτας που μπορεί να διαρκεί 18-20 ώρες , με ένα μικρό διάλειμμα καταχνιάς και λυκόφωτος που σηματοδοτεί το ελάχιστο πέρασμα του ήλιου!
Ένα από τα πλέον αξιόλογα αξιοθέατα της περιοχής είναι οι βράχοι Λάτραμπιαργκ (Látrabjarg) που μάλιστα αναγνωρίζονται και ως το δυτικότερο σημείο της Ευρώπης (αν και η Ισλανδία δεν αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής ηπειρωτικής ενδοχώρας)- Οι βράχοι είναι μια αλληλουχία κάθετης βραχώδους ακτογραμμής με μήκος περίπου 14χλμ και ύψος που φτάνει τα 440μέτρα! Ιδανικός τόπος για περπάτημα...
Ένα παχύ στρώμα γρασιδιού καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια που καταλήγει στους κάθετους βράχους και είναι πολύ εύκολο για κάποιον να παρασυρθεί και να φτάσει στην άκρη του γκρεμού σε σημεία που προκαλούν ίλιγγο. Εκεί, μια άλλη έκπληξη περιμένει τον επισκέπτη: σαν να έχει γυρίσει ένας διακόπτης, σαν να έχει ενεργοποιηθεί ένα ηχητικό σύστημα, μια εκκωφαντική οχλαγωγία από χιλιάδες πουλιά αντηχεί στους βράχους... Αμέτρητες φωλιές, αμέτρητα θαλασσοπούλια που πηγαινοέρχονται πριν ή μετά το ψάρεμα στην κρύα θάλασσα, μια πανδαισία της φύσης, μια αποκάλυψη του ανέγγιχτου φυσικού πλούτου... Πολλοί είναι αυτοί που ξαπλώνουν μπρούμυτα και απολαμβάνουν αυτό το θέαμα ή προσπαθούν να φωτογραφίσουν τα πουλιά από πολύ κοντά - δεν είναι πάντα εύκολο! Μάλιστα, οι ντόπιοι χωρικοί παλιότερα και σε εποχές που τα τρόφιμα ήταν σπάνια, οργάνωναν μια εμπειρική αλλά πολύ επικίνδυνη καταρρίχηση στους βράχους για να πάρουν τα αυγά από τις φωλιές των πουλιών...
Εκτός από τα διάφορα είδη γλάρου, το πουλί που "κλεβει την παράσταση" και έχει γίνει η μασκότ της Ισλανδίας είναι ο πουφίνος ή φρατέρκουλος (δυστυχώς στα ελληνικά δεν υπάρχει μια ικανοποιητική μετάφραση για την ονομασία του πουλιού) - πρόκειται για το είδος fratercula arctica (puffin) που απαντάται σε ολόκληρο το βόρειο Ατλαντικό. Το χειμώνα το πουλί αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και τις ακτές του Μαρόκου για να αποφύγει το εξοντωτικό κρύο. Χαρακτηριστικό είναι το ράμφος του που χωράει μέχρι και 15 - 20 ψάρια. Μπορούν να βουτήξουν σε αρκετά μέτρα βάθος για να βρούν την τροφή τους, ενώ ξεχωρίζουν από το νευρικό και γρήγορο φτερούγισμά τους και κινούνται χαμηλά, παράλληλα με τη θάλασσα. Οι μεγαλύτερες αποικίες από φρατέρκουλους βρίσκονται στα νησιά Βέστμαν, κοντά στη νότια ακτή της Ισλανδίας όπου μάλιστα αποτελούν και μια από τις ντόπιες γαστρονομικές σπεσιαλιτέ (κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα νησιά Φαρόε).
Για να φτάσετε μέχρι εκεί και σχεδόν να αγγίξετε τα θαλασσοπούλια θα πρέπει να διανύσετε 46 χλμ χωματόδρομου κατά μήκος μιας επιβλητικής ακτογραμμής... Θα διαπιστώσετε επίσης ότι στο μέρος που θα φτάσετε, σε αυτό το μοναδικό μνημείο της φύσης, δεν υπάρχει καμία "τουριστική αξιοποίηση", ούτε εστιατόριο, ούτε "κέντρο επισκεπτών", ούτε κατάστημα με αναμνηστικά... Ότι φωτογραφίσετε, ότι δείτε και ότι θυμάστε είναι αυτά που θα σας μείνουν από τους βράχους Λάτραμπιαργκ...
Ένα από τα πλέον αξιόλογα αξιοθέατα της περιοχής είναι οι βράχοι Λάτραμπιαργκ (Látrabjarg) που μάλιστα αναγνωρίζονται και ως το δυτικότερο σημείο της Ευρώπης (αν και η Ισλανδία δεν αποτελεί μέρος της ευρωπαϊκής ηπειρωτικής ενδοχώρας)- Οι βράχοι είναι μια αλληλουχία κάθετης βραχώδους ακτογραμμής με μήκος περίπου 14χλμ και ύψος που φτάνει τα 440μέτρα! Ιδανικός τόπος για περπάτημα...
Ένα παχύ στρώμα γρασιδιού καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια που καταλήγει στους κάθετους βράχους και είναι πολύ εύκολο για κάποιον να παρασυρθεί και να φτάσει στην άκρη του γκρεμού σε σημεία που προκαλούν ίλιγγο. Εκεί, μια άλλη έκπληξη περιμένει τον επισκέπτη: σαν να έχει γυρίσει ένας διακόπτης, σαν να έχει ενεργοποιηθεί ένα ηχητικό σύστημα, μια εκκωφαντική οχλαγωγία από χιλιάδες πουλιά αντηχεί στους βράχους... Αμέτρητες φωλιές, αμέτρητα θαλασσοπούλια που πηγαινοέρχονται πριν ή μετά το ψάρεμα στην κρύα θάλασσα, μια πανδαισία της φύσης, μια αποκάλυψη του ανέγγιχτου φυσικού πλούτου... Πολλοί είναι αυτοί που ξαπλώνουν μπρούμυτα και απολαμβάνουν αυτό το θέαμα ή προσπαθούν να φωτογραφίσουν τα πουλιά από πολύ κοντά - δεν είναι πάντα εύκολο! Μάλιστα, οι ντόπιοι χωρικοί παλιότερα και σε εποχές που τα τρόφιμα ήταν σπάνια, οργάνωναν μια εμπειρική αλλά πολύ επικίνδυνη καταρρίχηση στους βράχους για να πάρουν τα αυγά από τις φωλιές των πουλιών...
Εκτός από τα διάφορα είδη γλάρου, το πουλί που "κλεβει την παράσταση" και έχει γίνει η μασκότ της Ισλανδίας είναι ο πουφίνος ή φρατέρκουλος (δυστυχώς στα ελληνικά δεν υπάρχει μια ικανοποιητική μετάφραση για την ονομασία του πουλιού) - πρόκειται για το είδος fratercula arctica (puffin) που απαντάται σε ολόκληρο το βόρειο Ατλαντικό. Το χειμώνα το πουλί αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και τις ακτές του Μαρόκου για να αποφύγει το εξοντωτικό κρύο. Χαρακτηριστικό είναι το ράμφος του που χωράει μέχρι και 15 - 20 ψάρια. Μπορούν να βουτήξουν σε αρκετά μέτρα βάθος για να βρούν την τροφή τους, ενώ ξεχωρίζουν από το νευρικό και γρήγορο φτερούγισμά τους και κινούνται χαμηλά, παράλληλα με τη θάλασσα. Οι μεγαλύτερες αποικίες από φρατέρκουλους βρίσκονται στα νησιά Βέστμαν, κοντά στη νότια ακτή της Ισλανδίας όπου μάλιστα αποτελούν και μια από τις ντόπιες γαστρονομικές σπεσιαλιτέ (κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στα νησιά Φαρόε).
Για να φτάσετε μέχρι εκεί και σχεδόν να αγγίξετε τα θαλασσοπούλια θα πρέπει να διανύσετε 46 χλμ χωματόδρομου κατά μήκος μιας επιβλητικής ακτογραμμής... Θα διαπιστώσετε επίσης ότι στο μέρος που θα φτάσετε, σε αυτό το μοναδικό μνημείο της φύσης, δεν υπάρχει καμία "τουριστική αξιοποίηση", ούτε εστιατόριο, ούτε "κέντρο επισκεπτών", ούτε κατάστημα με αναμνηστικά... Ότι φωτογραφίσετε, ότι δείτε και ότι θυμάστε είναι αυτά που θα σας μείνουν από τους βράχους Λάτραμπιαργκ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου